Bu yazıya başlamadan şayet henüz okumadıysanız Hamileyken Kanada’ya Göç serimizin ilk bölümünü okumanızı öneririm.
Evet nerede kalmıştım? Buraya gelişimizi ve yaşadıklarımızı daha da detaylandırmaya başlayacaktım. Sanırım sırasıyla gitmem herkes için takibi kolaylaştırır ve belki bir gidiş yolu olur. Buraya geldiğimizde doktorumuzun hatta bir evimizin bile olmadığına diğer yazımda da değindim. Önceliğimiz bu bağlamda, tabiki ev bulmak oldu.
Eşim benden on beş gün kadar önce geldiğinden bu onun göreviydi. Türkiye’den de buraya gelmeden önce ev arayışı içindeydik fakat buraya gelen göçmenlerden, internetten ev bulma vaadiyle kandırılan insanlar olduğunu duyduğumuz için kimselere güvenemedik (malesef her yerde dolandırıcılık olabiliyor, buna Kanada da dahil). Eşim geldiğinde bir sürü yere mail attı, Kijiji buranın Sahibinden’i gibi bir site buradan bir sürü ev ilanına başvuruda bulundu fakat bir insanın Toronto’da ev kiralaması hele de ilk kez geliyorsanız biraz zor.
Düzgün, güzel bir yer kiralamak isterseniz oldukça pahalı, zaten kiracı olacak kişilerden kredi skoru, iş yeri yazısı vs istediklerinden kiralama şansınız da az. Daha yeni gelmiş biri malesef bunlara sahip değil bu yüzden de insan,bütçesi düşük olunca sıkıntıya girebiliyor. Bunlar gözünüzü korkutmasın her zaman bir çıkış yolu oluyor; mesela ya bir basement( Amerikan style evlerin zemin ya da bodrum katları) ya da içerisinde çamaşır makinası, bulaşık makinası olmayan bir apartman dairesi kiralayabiliyorsunuz.
Hamileyken Kanada’ya Göç: Hamilelik Psikolojisi!
Gerçi ben bu iki seçeneği de istemiyordum, çünkü hamilelik psikolojisiyle buraların beni zorlayabileceğini, kalamayacağımı düşündüm, bebeğimin eşyalarını güzelce yıkayabileceğim güneş görmesini engellemeyeceğim yerler olmasını istedim. Eşimi de bu yüzden birazcık bunaltmış olabilirim. Çünkü Türkiye’den gelen biri olarak önceleri çamaşırları ortak kullanılan makinalarda yıkamak bana biraz uzak geliyordu. Eğer bulamasaydık tabi ki bu olasılıkları da kabul edecektim. Şimdi düşünüyorum da her şey olabilirmiş aslında 🙂 Bu olasılıkları uzak buluyordum bulmasına ama istediğimiz tarzda yerler de o kadar pahalıydı ki bizim tek bir aile olarak karşılamamıza imkan yoktu.
Biz bu noktada biraz şanslıydık. Bizimle, bizim gibi, acemilikle ve burayı hiç bilmeden çift olarak gelen arkadaşlarımız da aynı şekilde ev arayışı içinde olduğundan masrafları bölüşeceğimiz şartları daha iyi bir yer bakınmaya başladık. Bence içimde büyüyen meleğimin şansından olacak ki (ben her zaman buna inandım) bir genç bir kadın eşyalı condosunu (residence tarzda apartman dairesi, içerisinde makinaları da var) kiraya veriyordu. İlanı görür görmez eşim de kaçırmayıp bu daireyi kiraladı. Biz acemi olduğumuz gibi kuşkucu da insanlarız. “Acaba gerçekten bu kız ev sahibi mi? Acaba gerçekten evi kiraladık mı? Acaba dolandırıldık mı? İlk ve son kirayı ödüyoruz, elimizdeki parayı hala Türk parasına çevirerek harcıyoruz, acaba bu kadar parayı yanlış bir insana mı veriyoruz?” diye çok düşünmüşler. Ama çok şükür ki bir sorun çıkmadan sağ salim kiralamışlar. Benim sonradan haberim oldu.😁
Karnı burnunda geldiğim Kanada’da ev bulma sorunumuz bu şekilde çözülmüş oldu. Şimdi tanıştığım çoğu insan iyi ki basement tecrübeniz olmamış diyor, kimisi de iyi ki apartmanla uğraşmamışsınız diyor. Herkesin kendine has bir tecrübesi olmuş burada, bizimki de bir evi apart gibi bölüşerek kullanmak oldu.
Bir sonraki yazımda detaylı bir biçimde doktor bulma maceramızı anlatacağım. Takipta kalmayı unutmayın!
Bu arada Kanada Geyikleri‘ne çokça teşekkür ederim. Türkiye’deki vatandaşlarımıza Kanada hakkında güncel ve detaylı bilgi veren, Kanada’daki insanlarımıza da yazılarlarıyla, videolarıyla ışık tutan bu güzel platformda ikinci yazımı yayınlayacak olmak çok güzel. Birine bile yaşadıklarımızla ilgili ilham verebiliyor, bir kişiye bile cesaret aşılayabiliyorsam ne mutlu bana. Bu yolda yazılarımı yayınlayarak beni okuyanlara ulaştırdıkları için tekrar sonsuz teşekkürler…
Sevgiler
Yazar: Gözde Eski Baran
@withbabyintoronto & @gozdeski
