Kasaplık Mesleğimle Kanada’ya Nasıl Geldim?

Pandeminin ilk başladığı dönemde bir restoranının et işleme bölümünde görev yapmaktaydım. Bildiğiniz kasaptım yani. Karantina sırasında evde başlayan süreç beni yeni içerikler keşfetmeye yönlendirdi. Bunlardan biri de Kanada Geyikleri oldu. Sokak röportajları hoşuma gidiyordu, gülerek izliyordum. Derken ince ve derinden kafamda bir “acaba?” oluştu. Sevgili geyiklerimizin göçmenlik videolarını da izlemeye başladım. Genel anlamda okul veya Express Entry sistemi üzerine yoğunlaşan videolar vardı. Yol haritamı bu minval üzerine oluşturup çeşitli danışmanlarla görüşmeye başladım.

Türkiyeʼden ve Kanadaʼdan görüştüğüm çeşitli danışmanlar benim durumumun çok zor ve imkansıza yakın olduğunu söylediler. Ön lisans mezunu olduğum için express entry ile Kanada topraklarına girmemin çok zor olduğunu belirttiler. Okul yöntemi ise hem meşakkatli hem de bana uygun değilmiş. Çok moralim bozulmuştu ancak kendimi bu konuya şartlandırmıştım. Hüzünlü gözlerle Eray ve Evrenʼi izlerken çektikleri bir video hayatıma başka bir yön verdi. Bir bilgisayar yazılımcısıyla bir bölüm çekmişlerdi. Adam şirketlere tek tek CV göndererek nasıl iş bulduğunu anlatıyordu.

Kafamda şimşekler çaktı, olaya yanlış bakıyormuşum

Ben olaya yanlış açıdan bakmıştım, benim bir mesleğim vardı! Hemen bir araştırma maratonu başladı. Kanada’da kasaplık aranan meslekler kategorisinde ve eyaletlerin kendi pilot programları dahilinde başvuru yapıp işleme başlayabiliyorsunuz. Yine bir videoda Eray’ın Job Bank’tan bahsettiğini hatırladım. İşletmeler devlet onayından geçip, resmi olarak kayıtlı ise orada ilan verebiliyorlardı. Ben de bu sitede hemen bir üyelik oluşturdum. Değinmekte fayda var CV hazırlamakla ilgili bir konu geçmişti YouTube kanalında. Kanada’da kullanılacak CV net olmalı, en fazla 1,5 sayfa uzunluğunda ve sadece gerekli bilgileri içermeli diye. Bu tavsiyeler doğrultusunda CV’mi hazırlayıp firmalara göndermeye başladım.

Uzunca bir başvuru dönemi yaşadım ama zaten kanalın çoğu videosunda bu süreçlerin ne kadar zorlu olduğu anlatılıyordu. Ben de bu motivasyonla CV göndermeye devam ederken sonunda bir geri dönüş aldım.O anın heyecanı gerçekten çok güzeldi. Bana “zor olur”, “imkansız olur” diyenlere cevap niteliğindeydi. Firma bana bir mail gönderip nerede yaşadığımı sordu ve “Türkiye” deyince hemen çalıştıkları avukatın e-mail ve telefon numarasını verdiler. Ben yine avukat lafı olunca biraz bozuldum çünkü hep olumsuz şeyler söylüyorlardı.

İngilizce bilmek beni öne geçirdi

Bu sefer daha farklı bir konuşma geçti aramızda. Öncelikle kendisi benim İngilizce bilmemden etkilendi. Eğer bu firmayla anlaşmak istemezsem bana farklı yerlerde iş bulabileceğini söyledi ve genelde kasap mesleğinde İngilizce bilen eleman bulmanın zorluğundan bahsetti. Bu zamana kadar yaşanan olumsuz dönüşlerden sonra bana böyle şeyler söylemesi gerçekten çok motive ediciydi. Mesleki olarak yapılan firma menşeili çalışma vizelerinde İngilizce şartı aranmadığı için İngilizce bilgisi genelde ikinci planda kalan bir konuymuş. Lakin benim biliyor olmam tabii ki bir avantaj oldu.

Bundan sonraki bütün süreç avukatın kontrolünde ve direktifleri doğrultusunda gelişti. Önce LMIA(Labour Market Impact Assessment) sürecini başlattılar. Neden beni seçtiklerini, neden başka bir ülkeden biriyle çalışmak istediklerini kanıtlamaları gerekiyordu. Bu süreçte benim üzerime düşen, fiilen bu mesleği ve icraatımı kanıtlamak oldu. İş yaparken video ve çeşitli fotoğraflar çektim akabinde çalıştığım iş yerinden referans mektubu aldım.

Yaklaşık iki buçuk ay sonra LMIA cevabım olumlu olarak geldi. Gelen mail ile İstanbulʼdaki VFS Global şubesine gidip biyometrik ve parmak izi verdim. Tabi LMIA sürecim ve akabinde vize başvuru sürecim pandeminin çetrefilli zamanına denk geldiği için tam bir yıl vizenin gelmesini bekledim. Çoğu zaman isyan ettim. Çoğu zaman umutsuzluk yaşadım ama ne zaman Kanada Geyikleri’ni izlesem yine bir umut oldu içimde. Bu yazıyı da uçakta yazdım. Bilmiyorum farkındalar mı ama yaptıkları ve paylaştıkları şeyler çoğu insana ilham veriyor, en azından bir yol haritası çizmemize yardımcı oluyor, teşekkürler sevgili geyikler. 

Yazar: Özer Güneş